Ezeltjes

Daar gingen de ezeltjes op Palmzondag door het dorp. De kinderen hadden een aantal dagen ervoor prachtige Palmpasenstokken gemaakt en mochten op Palmzondag natuurlijk mee naar de kerk. Maar wat is Palmzondag zonder het verhaal van de intocht van Jezus in Jeruzalem op een ezel? Moest er dit jaar toch niet een ezel bij? Ja, er zijn kerken waar de ezel op bezoek komt, in de kerk. Maar dat zijn veelal wat ruimere kerken. Was Achlum ruim genoeg om een ezel, of twee, te begroeten? 

Maar wat is Palmzondag zonder een ezel waarop Jezus Jeruzalem binnenrijdt? De ezel, als symbool van de brenger van vrede voor de mensen. Die ezel, zo zichtbaar in de kerststal en in het bijzonder ook op Palmzondag. Het is de ezel, die de vrede brengt, dat is de boodschap van Palmzondag. Het gaat niet om de intocht van een nieuwe machtige koning of keizer, het gaat om de intocht en het ontvangen van vrede voor allen. Een vrede die niet enkel uit is op politieke vrede, maar vrede om ongerechtigheden die mensen wordt aangedaan weer recht te zetten. En ook systemen die in het geestelijk leven mensen beschadigen en buitensluiten aan de kaak te stellen, alsof discriminatie tussen mensen getolereerd zou worden. Nee dus, volgens het Evangelie. Voor sommigen was dit één grote teleurstelling, een geweldloze revolutie om vrede voor een ieder. Voor anderen was het een feest en teken van het begin van een bevrijding!

Dat maakt dat Palmzondag niet kan zonder de brenger van de Vrede. Misschien dat de meesten er met een grote boog om heen lopen, want uitgaan van geweldloosheid en een rechtvaardige vrede voor een ieder sluit niet altijd aan bij verwachtingen van vandaag. Alsof sommigen iedere dag een invasie van medemensen vrezen, die vooral met intimidatie, zwartmakerij en desnoods met geweld zou moeten worden aangepakt; alsof velen iedere dag angst hebben om eigen paradijsje te moeten afstaan aan die vreemde ander, hun medemens, in plaats van de zegeningen te tellen die door de Schepper in zijn Schepping aan de mens wordt gegeven. Of is het toch enkel de mens die alles in de hand heeft? 

In de verte klinkt dat eerste en tweede gebod ‘Heb de Heer uw God lief, met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw verstand. En heb uw naaste lief als uzelf.’

Jezus, de brenger van de vrede, lijkt de mensen in stilte te begroeten, ‘zouden ze de vrede willen ontvangen?’ Of zal het ‘heden hosanna’ klinken en morgen ‘kruisigt Hem!’. 

De drager van de vrede, brengt Hem, de Vrede verder; dat kleine ezeltje in plaats van een groot paard. Immers, de paarden waren voor de Romeinse legers en staan symbool voor macht. Dat is nu juist wat er moet veranderen om te komen tot bevrijding, om te komen tot naastenliefde, waarbij de macht zijn masker heeft afgedaan. Wie is het, die zijn of haar levensverhaal daar volop aan wil koppelen, aan de vrede die in alle menselijkheid wil komen, stap voor stap achter de ezel aan? 

Daar gingen de kinderen, achter de ezeltjes van Richarda en Pieter aan, door Achlum op een zonnige zondagochtend. Wat een plaatjes op de foto’s. De groene weilanden, als teken van hoop op een nieuw seizoen, kleurden volop tegen het strakke blauw van lucht, een teken van adem die volop leven wil geven, terwijl de zonnestralen zich als een zegen van vrede over de kinderen en de begeleiders uitstrekte. Het leek wel vrede!

En daar zagen wij de kinderen binnenkomen, gebracht door de ezeltjes als dragers van de vrede, als teken van vrede op die ene zondag in april in een kleine mooie kerk; brengers van tekenen van vrede, terwijl de kerk zich vulde met glimlachjes en vreugde. Wat een vredevolle ochtend met elkaar!

Met vrede,

Ds. Margarithe Veen